The Road Not Taken

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I--
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

Robert Frost (1915).

မလျှောက်သေးသော “လမ်း”

အဝါရောင်သစ်တောထဲသို့ ခွဲထွက်… လမ်းနှစ်သွယ်
ဝမ်းနည်းပါတယ်… နှစ်လမ်းလုံးတော့ ငါမလျှောက်နိုင်ပါ
ကြာကြာရပ်ပြီးစဉ်းစား၊ ခရီးသွားတစ်ယောက် ငါ
တစ်လမ်းကိုတော့ မြင်နိုင်သလောက်ဝေးဝေးထိ ကြည့်မိတယ်
သစ်တောထဲက ချုံနွယ်ပိတ်ပေါင်းများဆီ ကွေ့သွားသော လမ်းလေးပေါ့…

ဒီလိုနဲ့ နောက်တစ်လမ်းကို ဘက်မလိုက်ပဲရွေးလိုက်တယ်
အဲဒီမှာ ပိုကောင်းသောတောင်းဆိုချက် ရှိကောင်းရှိနိုင်တယ်…
လမ်းလေးဟာ မြက်တွေထူထပ်ပြီး ဖြတ်လျှောက်ခံစေချင်လို့ပေါ့
နင်းခြေ ဖြတ်လျှောက်ခဲ့ရင်တောင်မှ
လမ်းလေးဟာ အရင်အတိုင်းပဲ (ခြေရာမထင်၊ မပျက်မယွင်း) ရှိနေဦးမှာပဲ…

မနက်ခင်းနဲ့အတူ ချခင်း
ခြေရာများကြောင့် သစ်ရွက်တွေ မမည်းခင်ပေါ့
ပထမဆုံးခြေလှမ်းကို နောက်တစ်နေ့အတွက် ငါ သိမ်းထားခဲ့တယ်
ဘယ်လမ်း ဘယ်စခန်းသို့ဆိုတာ သိသိကြီးနဲ့ပေါ့
ငါပြန်လာဖို့ဆိုတာတော့ သံသယအပြည့်နဲ့ပါ…

သက်ပြင်းချသံများနဲ့ ငါပြောပြနေပါလိမ့်မယ်
နှစ်တွေကြာငြောင်းလာတဲ့ ကာလတစ်ခုမှာပေါ့
သစ်တောထဲသို့ ခွဲထွက်… လမ်းနှစ်သွယ်… ငါ…
အလျှောက်နည်းတဲ့လမ်းကို ရွေးခဲ့တယ်
ရွေးချယ်မှုဟာ ကွာခြားချက်အားလုံးကို ဖြစ်စေခဲ့တယ်လေ…

ရောဘတ်ဖရို့စ် (၁၉၁၅)

[ရိုးအတွက်ခံစားမိသောကဗျာတစ်ပုဒ်ဖြစ်ပါသည်။]